Ամփոփում
Ասում են՝ հեռու, հեռու մի տեղ; արևելքում, արևելքից, արևելքից… անտառ կա, որտեղ ապրում են վհուկները: Ասում են, որ նրանք օրհնություններ են տալիս կամ հայհոյում, խմիչքներ են պատրաստում շոգեխաշած կաթսաների մեջ, կատարում իրենց կախարդանքը… և իրենց ավելները թռչում են գիշերային երկինք: Հենց այստեղ է Լիզելոտը որոշել ապրել՝ այն փոքր հնարավորությամբ, որ նա կարող է մի օր նորից այցելել իր անցյալից ինչ-որ մեկին, բայց միայն այն դեպքում, եթե վհուկները առաջինը չհասնեն նրան…