Ամփոփում
«Քանի դեռ չգտնես մեկին, ում ինձնից ավելի շատ ես սիրում, տարին մեկ անգամ՝ քո ծննդյան օրը, ես ժամադրության կգնամ քեզ հետ», - այս խոսքերն է Հայաթեն ասել Տակաշիին, ով խոստովանել է նրան իրենց միջնակարգ դպրոցն ավարտելու օրը:
Այդ ժամանակվանից անցել է տասը տարի, և Հայաթեն ջանասիրաբար կատարել է Տակաշիին տված իր խոստումը, բայց նրա զգացմունքները մարելու փոխարեն՝ դրանք միայն աճել են:
Մտածելով, որ չի կարող շարունակել անպատասխան սիրով իր ուղիղ ընկերոջ հանդեպ, Տակաշին ստում է Հայաթին ասելով. «Ես գտա մեկին, ում սիրում եմ…»:
Անպատասխան սիրո տխուր, հրահրող և էրոտիկ պատմություն՝ հուզված բարեկամությունից և ցանկություններից: