Ամփոփում
Ես ունեի երկրորդական կերպար հակադարձ հարեմյան վեպում: Որպես երիտասարդ հարճ, ով ձեռք է բերել կայսեր հետաքրքրությունը: Հարճերը՝ տղամարդ տերերը, ի վերջո սպանեցին նրան դավաճանության համար։ Բարեբախտաբար, ես նրան տիրապետեցի հենց այն պահին, երբ նա մտնում էր Կայսերական պալատ: Կայսերական պալատում բոլորը զգուշանում էին ինձնից, բայց դեռ չէին ատում: Ինձ ոչ պետք է, ոչ էլ ուզում եմ սիրել կայսրը։ «Այս գիշեր արի իմ սենյակ։ Ես քեզ հեքիաթ կկարդամ»։ ― Վա՜յ, մի լացի։ Ես ձեզ կտամ սա»: Բայց ինչո՞ւ են բոլորն այդքան մեղմ իմ հանդեպ։ Ես չէի կարողանում հասկանալ։ ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆ. Սա համանուն վեպի պրոմո մանհվա է: