Ամփոփում
Ինձ համար կարևոր մեկի մահից ի վեր ես անխոհեմ եմ ապրում: Այն բանից հետո, երբ ես դարձա ավագ դպրոցի աշակերտ, իմ դասարանում մի աղջիկ կար, ով մնաց հիվանդանոցում «լյումինեսցենտ հիվանդության» պատճառով։ Այս հիվանդությունն անվանվել է նրանով, որ դրանից տառապողների մարմինները թույլ փայլում են լուսնի լույսի ներքո, և այդ փայլն ավելի ուժեղ է դառնում, երբ մոտենում է նրանց մահվան ժամանակը: Աղջկա անունը Վատարասե Մամիզու է։
Իմանալով, որ նա երկար ժամանակ չունի ապրելու, և կան բաներ, որոնք նա ցանկանում է անել նախքան մահանալը…
«Կթողնե՞ս, որ օգնեմ քեզ այդ հարցում»:
«Իրոք»:
Երբ այս խոստումը տրվեց, ժամանակը, որը սառել էր ինձ համար, նորից սկսեց շարժվել